(geïnspireerd op uitspraken van Aaron Malinsky, Nadine Jarchy-Zucker, Rosanne Hertsberger en Binima Tamarah)
Vele mensen denken onterecht dat het een contradictie is om religieus te zijn en tegelijkertijd progressieve waarden te verdedigen.
Uiteraard zijn joden sterk verworteld in de eeuwenoude tradities en de eigen godsdienstige zekerheden. Maar in de heilige boeken is een waaier aan denkbeelden terug te vinden. Alhoewel ze in essentie draaien over de relatie met God, verwijzen de religieuze teksten naar een breed gamma aan thema’s die in onze tijd in de samenleving bespreekbaar zijn. Die maatschappelijke connecties scheppen de mogelijkheid om een dialoog aan te gaan met mensen die een andere religie aanhangen of andere overtuigingen hebben.
In deze context kan je stellen dat de sterke band die joden hebben met hun fundamenten, net een ideaal vertrekpunt is voor die gesprekken en hen kracht geeft, een vermogen dat zijn oorsprong vindt in hun identiteit.
Dus aan de ene kant vertrek je in die gesprekken met islamieten en christenen, vanuit de eigen tradities en daardoor zal het soms botsen. Maar het is belangrijk om te leren kritiek te aanvaarden en te beseffen dat verschilpunten verrijkend zijn: daar word je net wijzer van.
Ongetwijfeld zal de dialoog aan de andere kant uiteindelijk leiden tot de overtuiging dat wat islamieten, christenen en joden bindt, groter is dan wat de drie religies scheidt.
Daardoor is het goed om hierover optimistisch te zijn. Het is nodig dat joden dat ook meer en meer worden, want optimisme is soms zeldzaam bij hen: er zijn heel erge dingen gebeurd, maar is er reden genoeg om trots en zelfverzekerd naar de toekomst te kijken.
