Ik moedig moslims dan ook aan om eenzelfde barmhartigheid tentoon te spreiden tegenover aanhangers van andere overtuigingen: christenen, joden, boeddhisten, atheïsten, agnostici.
In mijn omgeving zie ik bedrijfjes en bedrijven die met goede doelen een tegengewicht bieden voor een verzuurde en individualistische maatschappij. Het geeft je een goed gevoel als je merkt dat het ook anders kan. Want gigantisch veel mensen doen vrijwilligerswerk: in de jeugdbewegingen, in sportverenigingen … Dat is het tegengif tegen pessimisme en verdient onze steun.
Een schooldirecteur :”… Dit zijn de jongeren die over een paar jaar de beroepen gaan invullen die we zo hard nodig hebben, zoals leraar, verpleegkundige, tandtechnicus, jurist of burgerlijk ingenieur.” Als gewezen leerkracht kan ik me daar volledig achter scharen.
Voor mij was het middelbaar onderwijs een moeilijke periode. Ik had altijd een leerkracht nodig die me kon boeien en motiveren. Mijn godsdienstleerkracht was er zo eentje van. Altijd interessant.
Natuurlijk hebben Israëlis en Palestijnen meer gemeen dan ze willen toegeven. Ook dat zit in mijn film Tel Aviv on fire. Het zou goed zijn als ze anders naar elkaar gingen kijken. Zonder angst ook, want die is vandaag heel sterk aanwezig.
Ik ben anders dan de traditionele imam. Ik kleed me modern, hou van voetbal, ga met jongeren op café. Maar ik probeer de grens te bewaken, om mijn geloofwaardigheid als imam niet in het gedrang te brengen.
Joden en moslims houden zogezegd niet van elkaar. In werkelijkheid valt dat nogal mee. Maar er bestaan inderdaad weinig contacten tussen de twee gemeenschappen. Dat willen we doorbreken.
De Vlaamse mode-influencer draagt niet langer een hoofddoek. Deze beslissing maakte me niet minder moslim en ik zal blijven praten over wat het betekent om vandaag in onze maatschappij moslima te zijn. Ik wil vooral bruggen bouwen tussen moslims en niet-moslims
Waarom luisteren we niet naar wat onze geloofsovertuigingen - zowel het joodse, het christelijke als het islamitische geloof - ons leren over vrede en hoop?
Ik wilde niet meer leven. Alles had ik voorbereid om uit het leven te stappen. Mijn afscheidsbrief lag klaar. Ik had twee dafalgans genomen toen mijn Pakistaanse buurman aanbelde om eten te brengen. Het was alsof ik toen weer mezelf vond.
Vaak besluiten studenten verpleegkunde dat een patiënt niets heeft met spiritualiteit omdat hij niet aankruist op het opnameformulier dat hij katholiek of moslim was. Mis. Een kruisje, een tattoo, een doodsprentje verwijzen naar een spirituele gevoeligheid.
Af en toe voel ik de behoefte om even afstand te nemen van de evident christelijke sfeer waarin ik me bevind. Atheïstische auteurs of anders-gelovigen lenen me dan een bril om eens anders naar de werkelijkheid te kijken. Het helpt me om scherper te zien, om beter te leren onderscheiden en mijn christelijke geloven uit te zuiveren.
Dat in-goede dat kom ik in alle overtuigingen tegen. … Hindoes, sikhs, moslims, mensen die zich atheïst noemen; in elke overtuiging bestaat die existentiële ervaring. Ook zeker in het christendom, maar het is toch door te werken met andersgelovigen, dat ik die diepmenselijke innerlijke stem beter ben gaan leren aanvoelen.
Dat is voor mij een sprekend beeld: je mag zijn zoals je bent, je past in het geheel. In mijn werk vandaag doe ik een beetje aan bloemschikken, maar dan met mensen: pluralisme is een enorme verrijking.
Erkennen dat de waarheid in diverse overtuigingen zit, dat is mijn vertrekpunt. Bvb. wij vieren een iftar-maaltijd in de kerk of het vuurfeest met de Perzische gemeenschap.
Mijn vader: Ik kijk naar je daden, naar de waarden die je meedraagt, en ik hoop dat je de waarden die je moeder en ik je hebben meegegeven, verder doorgeeft, nu en later. Als je dat doet, ben je een goede persoon. Of je jezelf dan omschrijft als moslim, christen, atheïst, agnost - dat interesseert me niet.
De ontmoeting met het filosofisch en Talmoedische denken van de jood Levinas heeft de interpretatie van mijn christelijk geloof radicaal beïnvloed en veranderd. Ik heb ontdekt hoe wezenlijk de joodse dimensie van het christendom is, zonder weliswaar jodendom en christendom tot elkaar te herleiden.
Ik leerde Antwerpen kennen als een samenleving met een rijke diversiteit op vlak van culturen, religies en levensbeschouwingen. Verscheidenheid zie ik niet als een hindernis, maar als een kans tot verrijking.
